Klilk hier voor foto's
We zijn samengekomen met drie man om 10u00 aan Kaffee Lagaar.
Waren aanwezig : Jan, Raf en mezelf. Het verlof zit er duidelijk reeds in bij de solisten.
Het was onder een schitterend zomerzonnetje dat we startten.
De rit ging via de Bosmolens richting Sint-Elooiswinkel. We reden langs een prachtige omgeving onder leiding van Luchtbear. Op een zeker ogenblik wist Jan zelf niet meer waar we waren, maar gelukkig zagen we in de verte de kerk van St-Elooiswinkel. De richting was dus gekozen.
We reden zelfs langs een grindpad om aan de bekende frituur aan te komen. Langs de baan stopten we om de plaatselijke harmonie te zien langskomen. Toeval of niet maar de harmonie stopte vlak voor ons om een serenade te geven. Foto’s worden later doorgestuurd als bewijs.
Uiteindelijk kwamen we aan het terras van Frietje die net zijn ‘kot’ aan het klaarzetten was. Uiteraard zijn we gestopt om de innerlijke mens te laven .Daar aangekomen hoorde snorbear een verdacht gerucht komende uit zijn duivenmandeke achteraan zijn solex. Bij nader toezicht bleek een duif in het mandeke te zitten. Jan en Raf bleven stoicijns kalm maar konden uiteindelijk toch hun lach niet bedwingen. Raf had inderdaad van snorbear zijn plaspauze in de lagaar gebruik gemaakt een wilde duif die hij al een week in zijn vogelière zitten had in het mandeke te deponeren.
Het was Sint-Elooiswinkel kermis dus gingen we aan het cafè ‘Het Gemeentehuis’ een kijkje nemen naar een spectaculaire gocartrace .
Na een paar verfrissende pintjes reden we richting Gullegem.
Uiteraard -het spel vraagt het- was er een stop voorzien bij de hondenclub De Natte Neuzen, door velen De Zatte Neuzen genaamd. We deden een heerlijk terrasje in het café De Meiboom, waar we de baas en de bazin toevallig kenden. De patron gaf ons een rondleiding in het nog steeds authentieke café; schitterend. Had een van ons drie geen ‘stuk’ gespeeld de zaterdag maar we hadden er zeker een uur blijven plakken.
Verstandig als we waren reden we daarna richting Izegem.
Aan de Lagaar toegekomen hebben we de duif onder veel belangstelling van de mensen op het terras de vrijheid terug gegeven. We stelden ons de vraag of ze terug naar Raf zijn kiekenkot zou terug vliegen want. zo zouden we ze voor een volgend uitstapje opnieuw kunnen meenemen als mascotte van de club.
Het was een goddelijk ritje, voor herhaling vatbaar met heel de bende.
De afwezigen hadden ongelijk.
De snorbear.